Rozwój mowy dzieci czteroletnich
Dziecko rozumie i wykonuje nasze polecenia, także i te, które zawierają wyrażenia przyimkowe: na, pod, do, w, przed, za, obok; rozpoznaje kolory; pytane odpowiada co robi, gdy jest mu np. zimno, kiedy jest głodne, zmęczone.
Wypowiedzi dziecka czteroletniego wybiegają poza aktualnie przeżywaną sytuację. Dziecko potrafi mówić o przeszłości i o przyszłości.
W jego wypowiedziach pełno jest jeszcze form agramatycznych, ale pojawia się zaciekawienie poprawnością językową. Pyta o prawidłową postać wymawianiową, a także o znaczenie nowych dla niego słów.
Czterolatek zadaje bardzo dużo pytań, podyktowane są one ciekawością, są precyzyjne. Oczekuje również wyczerpujących odpowiedzi.
Dziecko wykazuje ogromną chęć porozumiewania się, chęć do dzielenia się swymi spostrzeżeniami. Często nie wystarczają mu zapamiętane środki językowe. Braki te wyrównywane są poprzez tworzenie form analogicznych do używanych wyrazów np. „Tata to duży czytacz".
Wymowa dziecka czteroletniego staje się dokładniejsza. Głoski s, z, c, dz powinny brzmieć już twardo, a także powinny być wymawiane za zamkniętymi zębami. Język nie może wysuwać się między zęby.
Niekiedy pojawiają się głoski sz, ż, cz,dż, ale w tym wieku wymawianie ich jako s, z, c, dz jest jeszcze prawidłowością.
Możemy zaobserwować również artykulację głoski „l" przechodzącą w dźwięk drżący „r" lub wręcz pełne wymówienie głoski „r".
Nie zmuszajmy dziecka do realizacji dźwięku wibrującego „r". Nasze dobre intencje mogą przynieść niepożądane, wręcz szkodliwe skutki. Powstanie dźwięk zdeformowany i konieczna będzie korekta logopedyczna.